Merhaba Heval Viyan,
Seni hâlâ aramaktayız ve çok özlüyoruz. Ama inanıyorum ki bir gün tekrar görüşeceğiz. Biliyorsun şehitlerin yeri Önderliğin gönül bahçesidir. İşte tam orada buluşacağız seninle. Kemaller, Hayriler, Zilanlarla beraber bir arada Önderlikle buluşacağız. Acaba ben de sizler gibi başı dik Önderliğin karşısına çıkabilecek miyim? Sen de belirttin heval Viyan; yetersiz yoldaşlığımızın bir sonucuydu Önderliğin esaret altına alınışı. Bunun vicdani muhasebesi bu şekilde yaşamakla yapılabilir mi? Sence? Bence hayır.
 Eğer Önderliğin ve katledilen Kürdistanlı çocukların intikamını alamazsak biliyorum bize çok kızacaksınız. Ha unutmadan Erdal arkadaşın eylemini duydunuz değil mi? Benimki de soru mu? Kesin hissetmişsinizdir
 İşte böyle heval Viyan, böyle bir durumda başarılı olamadan karşınıza çıkabilir miyiz? Ve özellikle Önderliğe hesap verebilir miyiz? Biliyorsun mezarda da olsak Önderlik gelip bizden hesap soracaktır. Hani söylerdin ya “insan gerektiği kadar yaşamalı.” diye. Ben de bu fikirdeyim. Çünkü hissediyorum, o bahçede o ağacın bir yaprağı da ben olacağım.

Seni unutmadık unutmayacağız.
Çünkü unutmak ihanettir…

Devrimci Selam ve Saygılar
20.08.2007
Bahtiyar Başarı