Arkadaşlara başarılar

98 de örgüte katıldım almanyadan. Üç yıl gençlik faaliyetlerinde kaldım. En son 2001in sonu 2002 de gerillaya katıldım. Kaldığım alanlar kandil, Xınere ve en son Behdinana geldim. Özel kuvvetlere 2003 yılında geçtim haziran ayında. Aslen ağrılıyım. Almanyada doğdum frankfurtta, ailem geçmişte oraya gitmişti. Yurt severler genelde, örgütle uzun süredir ilişkileri vardı yurtsever düzeyde.

Avrupa’da okudum. Artık örgütle tanıştım, katıldım ve gerillaya katıldım. Adım ihsan yavuz, kod adım Tufan. Her ne kadar geçmişten beri aile orada yaşamışsa da insan ülke hasretini sürekli yaşıyor. Bir yerde kendisinde o boşluğu yaşıyor. Aslında gerçekten de oraya ait olmadım. Bir nevi sana ait olmayan bir kentte bir ülkede yaşıyorsun. Bu insanda bir boşluk yaratıyor. İster istemez insanı belli arayışlara sokuyor. Her ne kadar sana maddi destek sunsa da sistem duygu anlamında tatmin olamıyorsun. Bunun yanında örgütü tanıyorsun ve gerillayı tanıyorsun, o da işin farklı bir boyutu. Aslında insan dile getirse etkenler çok neden avrupayı bıraktın sorusuna. Bunun için nedenler ve gerekçeler çok. İnsan birçok noktayı dile getirebilir ama temel etkenler bunlardır kesinlikle. Hem arayışlar, ülke hasreti, o ortamın sende yarattığı boşluk. Bir nevi insanın kendisinde kaybettiği şeyi, böyle hiçbir zaman edinmediği düşünceler duyguların özlemini bir nevi gerillada bulabiliyorsun.

Gerillada bulduğum aslında kaybedilen tamam olmayan kişiliğimin bir bölümü. Ya da hiçbir zaman tatmadığım duygular, bu gerek yoldaşlık anlamında olsun, sevgi anlamında olsun, doğal bir yaşam tarzı, bu tür şeyleri insan görebiliyor. Bir anlamda kendini bulabiliyorsun, gerçekliğini öğrenebiliyorsun. Gerilla sana bunları öğretiyor. Bunları en azından dile getirebilirim.

Yoldaşlık ilişkilerini seviyorum. Beni birazda örgüte katan da çeken de yoldaşlıktır. Arkadaşların birbirine yaklaşım tarzları, o duygular, temiz yaklaşımlar biraz da beni çeken bunlar oldu. Katılmama neden olan temel etken de buydu.

Yani muhakkak insan bazen Avrupa’yı anımsıyor. Ama artık çok bir anlamı da yok. Çünkü adeta bir yaşamı terk ediyorsun. Zaten gelirken şunu da kendime söylemiştim, artık burayı terk ediyorsun, yeni bir yaşam başlıyorsun, yeni bir sayfa. Bunu kendime esas aldım. Özlemiyorum ama bazen düşünüyorum, anımsıyorum orayı. Orada yaşadıklarımı, okula gidişimi, ailemi, arkadaşlarımı ara sıra düşünüyorum.  Ama öyle özlem diye bir şey gelişmedi. Yani daha çok çözümlemeye çalışıyorum. Yani mevcut sistem, ortam senin için neyi dayatıyordu, genelde bu çerçevede, özlem yok.

Amede gidiyorum. Daha önce hiç görmemiştim. Aslında önermiştim daha öncede, daha özel kuvvetlere gelmeden önce de önermiştim, olmadı yeni olduğumu söylediler. Artık bu sene gerçekleşti. Birçok nokta insan, benim için anlamı hem gerillacılık anlamında hem de oradaki halka bütünleşme anlamında benim için farklı. Belki güneyde belli bir eğitim aldık, belki ciddi bir pratik görmedik ama bir eğitim aldık. Amed bu eğitimlerin pratikleştirme sahası olacaktır. En azından o halka, önderliğe layık bir savaşçı olma daha çok bu duygular temelinde gidiyorum. Daha çok güneyde verilen emeğe ve çabaya layık olmak istiyorum. Daha çok beklentiler de bu yönlüdür. Çünkü dört yıllık bir eğitimden sonra amede gitmeyi ben kendim için bir avantaj olarak görüyorum. Yine halk boyutuyla, halkı tanıma, halka güven verme, kendi başına başka anlamlar taşıyor.

Son olarak bir an önce Amede varmayı, burada kalan yoldaşları da ilerde öyle yerlerde Amed de görüşme dileğiyle daha böyle demokratik bir ortamda, sorunlar çözüldükten ve giderildikten sonra tekrar buluşmayı umut ediyorum. Kalan arkadaşlara başarılar.

Kod adı: TUFAN

Adu soyadı: İHSAN YAVUZ

Şehadet yeri ve tarihi: 10 HAZİRAN 2007’DE AMED KULP’TA ÇATIŞMADA ŞEHİT