Gerçek Bir Emek Ustası Zınar Sason
Batman’ın Sason mıntıkasında dünyaya gelen Zınar arkadaşın yaşamına ilişkin çok kısa bir kesit…
Fiziki olarak oldukça zorlanan, belinde sorun olan Zınar arkadaş uzun süren toplumsal alan çalışmalarının ardından gerilla saflarına katıldı. 2007 yılında gerilla saflarına katıldığında artık 30’lu yaşlardaydı. Yaşının getirmiş olduğu olgunlukla bulunduğu her yerde, her şey ve her kese karşı kendisini sorumlu gördü. Tüm yoldaşlarına karşı öyle yaklaştı. Tüm devrim çalışmalarına öyle yaklaştı. Doğaya ve doğadaki tüm canlılara öyle yaklaştı.
Görüntü itibariyle kendisine hep takılırdık. Daha çok toplumun aşiret büyükleri ve ağa gibiydi. Ama gerçek anlamda yaşam ustasıydı. Toprakla büyümüş, doğa da büyümüş ve doğanın, toprağın dilinden anlıyordu. Ve toprakla uğraşmayı seviyordu. Bu açıdan eli nasırlı bir emek kahramanıydı. Toplumsal alan çalışmaları öncesinde ve toplumsal alan çalışmaları içerisinde olduğunda fırsat buldukça toprakla buluştu ve hiç kopmadı. Gerilla yaşamı içerisinde bunun fırsatını bulduğu an yine uğraştı. Üşenmedi. Hangi toprağın daha verimli olduğu, fidelerin nasıl beslenmesi ve korunması gerektiği, sulama saatleri ve olgunlaştığında incinmeden nasıl koparılacağına kadar dilinden anlardı. Konuşurdu doğayla. O denli. Bana hep yerinden koparılmaya çalışılan ama yerinden yurdundan kopmayan ve hep kopmamakta ısrar eden yaşlı bilgeleri hatırlatırdı. Kökü toprağında, kökü toplumsallığında, güçlü ama yaşlı Kürt yurtsever bilgelerini…
Aynı biçimde yoldaşlarına ve yoldaşına bağlıydı. Mücadele süreci içerisinde toprağa düşen her bir arkadaşın acısını yüreğinde hisseder ve anılarına bağlılığın gereği nasıl yerine getirilmeli noktasında kendisine düşen sorumlulukları daha fazla yerine getirmek için uğraşırdı. Özellikle Delil Karakoçan arkadaşla güçlü bir bağı vardı. Hem yaşı hem de emeğinden kaynaklı çok büyük saygı beslerdi Delil arkadaşa… İkisi de ince espriliydi. Birbirlerine takılmayı çok severlerdi. Delil arkadaşta dağlara sevdalıydı onun gibi. Tedavi amaçlı bile gittiği şehirlerde tedavisini tamamlamadan deyip yerinde kaçarak dağlara sığınmıştı. Ortak özellikleri oldukça fazla olan iki arkadaş…
Zınar arkadaş Delil arkadaşın şahadeti sonrasında onun anısına hiç tereddüt etmeden Delil arkadaşın yürüttüğü çalışmaları devralarak bunu örgütsel sorumluluk ve görevin yanı sıra Delil arkadaşın anısı karşısında bir borç bilerek yaptı.
Dikkatimi çeken çarpıcı husus şu Delil arkadaşın mezarını kendisi ve yanında yer alan bir grup arkadaşla yapmıştı. Aylar ve yıllar geçmesine rağmen her gün bazen gün de onlarca kez yanından geçmesine rağmen her seferinde Delil arkadaş karşısında hazır duruyormuşçasına selamlar ve saygıyla yanından geçerdi. Düzenli mezarıyla ilgilenir, etrafını sular, ağaçların kurumaması için uğraşırdı. Yanında bostan ekerdi. Bu alışkanlığı hem yanında kalan arkadaşlara hem de yanına gelip giden sivillere de bulaşmıştı. Onun olmadığı zamanlarda yapılması gereken işleri bazen oradan geçen bir arkadaş bazen arkadaşlar olmadığında oradan geçen hem Delil hem de Zınar arkadaşı tanıyan yurtsever bir köylü yapardı. Yurtseverliği, bağlılığı bulaşıcıydı deyim yerindeyse… İnsanlar da onun yanında yurtseverliğin anlamını derinden anlar ve toprağa, topraktakilere bağlanıyordu.
Televizyondan öğrendim şehadet haberini… Türk medyasından savunma bakanlığının açıklamasıyla birlikte verdiği haberinde… Zap eyalet komutanlığında yer alan ve … bültenle aranan Zınar Sason biçiminde…
Yaralanır Zınar arkadaş… yaralı bir şekilde sırtını bir kayaya yaslıyor… hem de ayağından yaralı… kanı akmakta ve kanı hiç kopmadığı toprağa karışmakta… yaşamı usulca toprağa hem de en sevdiği yoldaşlarından olan Delil arkadaşın her gün ayak bastığı toprağa ve yakınında kanıyla birlikte akmakta… soğuyan bir beden ve kanıyla ısınan can bulan bir toprak… Kürdistan uğruna hiç tereddüt etmeden yürüyen, amansız bir yürüyüşçü, önderliğe ve yoldaşlara bağlılığın sembolü… gerçek bir emek kahramanı… anısı yüreğimizde… anısı beynimizde… ve her an kesintisiz, soluk soluğa devrim yürüyüşümüzde bizimle olacaktır. Usulca ve kaygısızca karış karış sevdiğin toprağa… değerli yoldaşım…
Rojhat Malazgirt